توانبخشی

در این مبحث با  تعریف توانبخشی، شاخه های آن و مباحثی از این دست آشنا خواهیم شد:

تعریف توانبخشی

در علوم بهداشتی، توانبخشی یا بازتوانی (به انگلیسی: Rehabilitation) فرآیندی است که در آن به فرد توانخواه کمک می‌شود تا توانایی از دست رفته خود پس از یک واقعه، بیماری یا آسیب را که منجر به محدودیت عملکردی وی شده است مجدداً به دست آورد. توانبخشی حوزه علمی بسیار وسیعی در مجموعه خدمات بهداشتی و درمانی محسوب می گردد و به افراد کمک می‌کند تا پس از ابتلا به مشکلاتی نظیر سکته، ضایعات نخاعی، جراحی‌های ارتوپدی، ضربه مغزی، سوختگی، کم شنوایی، اختلال پردازش مرکزی شنوایی، مشکلات تعادل و غیره، تا حد امکان بر مشکل خود غلبه نموده و استقلال عملکردی قبلی را باز یابد.

اصول توانبخشی

توانبخشی به معنای بازتوانی و بازگرداندن توانایی‌های یک فرد به حالت حداکثر استقلال اطلاق می‌گردد. در توانبخشی بر خلاف پزشکی هیچگونه دارویی تجویز نمی‌شود و روند بازیافتن تواناییها تدریجی است.

شاخه‌های توانبخشی

با توجه به آن که توانبخشی بیشتر در مورد کودکان و بزرگسالانی کاربرد دارد که از نظر توانایی‌های جسمی ذهنی و یا گفتاری دچار مشکل می‌باشند رشته‌های دخیل در این فرایندها را شاخه‌ها یا اعضای تیم توانبخشی می‌دانند.این رشته‌ها (به ترتیب حروف الفبا) عبارتند از:

• ارتوپدی فنی
• بینایی سنجی
• شنوایی‌شناسی
• طب فیزیکی و توانبخشی
• فیزیوتراپی
• کاردرمانی
• گفتاردرمانی
• مددکاری اجتماعی
• مدیریت توانبخشی

اگرچه در ایران اکثریت توابخشی را در حوزه رشته های پزشکی می‌دانند، اما با پیشرفت علوم و سطح معلومات افراد، باید از جنبه رشته های علوم ورزشی (رفتار حرکتی، آسیب شناسی و حرکات اصلاحی و همچنین بیومکانیک و... ) که دانشجویان و علاقمندان به این حیطه نیز به طرقی در بهبود سلامت افراد جامعه فعالیت دارند نیز به این قضیه نگاه کرد، که در مباحث بعدی در ارتباط با این حیطه توانبخشی روز دنیا بیشتر صحبت خواهد شد.

منابع از ویکی پدیا